نکات کلیدی در رابطه با بهبود زخم های دیابتی

زخم پای دیابتی چیست؟

زخم پای دیابتی یک زخم باز است که تقریباً در 15 درصد بیماران دیابتی اتفاق می افتد و معمولاً در پایین پا اتفاق می افتد. از کسانی که به زخم پا مبتلا می شوند، 6 درصد به دلیل عفونت یا مشکل دیگری مربوط به زخم، در بیمارستان بستری می شوند.

دیابت علت اصلی قطع عضو در ایالات متحده است و تقریباً 14-24 درصد بیماران دیابتی که به زخم پای دیابتی مبتلا می شوند نیاز به قطع عضو دارند. زخم پا قبل از 85 درصد قطع های مربوط به دیابت است. تحقیقات نشان داده است که ایجاد زخم پا قابل پیشگیری است.

علل

هرکسی که دیابت داشته باشد می تواند به زخم پا مبتلا شود. مردان مسن بیشتر در معرض زخم دیابتی هستند. افرادی که از انسولین استفاده می کنند ، نیز در معرض خطر ابتلا به زخم پا قرار دارند ، و همچنین بیماران مبتلا به دیابت کلیه ، چشم و بیماری های قلبی. اضافه وزن و استفاده از الکل و دخانیات نیز در ایجاد زخم پای دیابتی نقش دارد.

زخم ها به علت عواملی مانند: کمبود احساس درد در پا، گردش خون ضعیف، تغییر شکل پا ، تحریک (مانند اصطکاک یا فشار) و ضربه و همچنین دیابت مزمن ایجاد می شوند. برای افرادی که سالها دیابت دارند می توانند به نوروپاتی، کمبود توانایی احساس درد در پا به دلیل آسیب های عصبی ناشی از افزایش سطح گلوکز خون ، مبتلا شوند. آسیب های عصبی اغلب می تواند بدون درد اتفاق بیفتند و حتی ممکن است فرد از این مسئله آگاهی نداشته باشد. پزشک متخصص زخم می تواند با ابزاری ساده و بدون درد به نام مونوفیلامنت پا را از نظر نوروپاتی آزمایش کند.

بیماری عروقی می تواند زخم پا را وخیم تر کند و خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد. افزایش گلوکز در خون می تواند توانایی بدن را برای مقابله با عفونت بالقوه و همچنین ترمیم کند کاهش دهد.

علائم

از آنجا که بسیاری از افرادی که دچار زخم پا می شوند توانایی احساس درد را از دست داده اند، در نتیجه درد نمی تواند یکی از علائم رایج باشد. اولین نشانه ای که ممکن است متوجه آن شوید شوید قرمزی و تورمی است با زخم همراه باشد و در صورت پیشرفت قابل توجه ، ممکن است بو وجود داشته باشد.

چه موقع باید به یک متخصص مراجعه کنید؟

پس از مشاهده زخم، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. زخم پا در بیماران دیابتی باید برای کاهش خطر عفونت و قطع عضو، بهبود کیفیت زندگی و کاهش هزینه های مراقبت های بهداشتی، مورد درمان قرار گیرد.

تشخیص و درمان

هدف اصلی در درمان زخم پا، درمان به موقع است. هرچه زخم سریعتر بهبود یابد، احتمال عفونت کمتر است.

چندین فاکتور اصلی در درمان مناسب زخم پای دیابتی وجود دارد:

پیشگیری از عفونت

برداشتن فشار از منطقه

از بین بردن پوست و بافت های مرده

استفاده از دارو یا پانسمان بر روی زخم

کنترل گلوکز خون و سایر مشکلات سلامتی

همه زخم ها آلوده نیستند. با این حال، اگر متخصص عفونت را تشخیص دهد، یک برنامه درمانی آنتی بیوتیک، مراقبت از زخم و احتمالاً در شرایط وخیم بستری در بیمارستان را تجویز می کند.

برای جلوگیری از ابتلا به زخم ، مهم است:

سطح گلوکز خون را تحت کنترل دقیق نگه دارید.

زخم را تمیز و بانداژ کنید.

زخم را روزانه با استفاده از پانسمان یا پانسمان زخم تمیز کنید.

از پابرهنه راه رفتن خودداری کنید.

برای بهبود زخم، ممکن است از شما خواسته شود که کفش مخصوص، یا مهاربند استفاده کنید یا از ویلچر یا عصا استفاده کنید. این دستگاه ها فشار و تحریک ناحیه همراه با زخم را کاهش می دهند و به تسریع روند بهبود کمک می کنند.

علم مراقبت از زخم طی ده سال گذشته پیشرفت چشمگیری داشته است. تصور قدیمی "اجازه دهید هوا به آن برسد" اکنون دیگر برای بهبودی مضر شناخته شده است. ما می دانیم که روی زخم ها اگر پوشیده و مرطوب بمانند، سریعتر بهبود می یابند و خطر عفونت آنها کمتر است. استفاده از بتادین، پراکسید هیدروژن، جکوزی و خیساندن توصیه نمی شود، زیرا این اقدامات می تواند منجر به عوارض بعدی شود.

مدیریت مناسب زخم، شامل استفاده از پانسمان و داروهای موضعی است. محصولات از نرمال نمکی تا فاکتورهای رشد، پانسمان زخم و جایگزین های پوستی وجود دارد که نشان داده شده است در بهبود زخم های پا بسیار موثر هستند.

برای بهبود زخم، باید گردش کافی خون در ناحیه زخم وجود داشته باشد. پزشک متخصص پا می تواند با آزمایشات غیرتهاجمی سطح گردش خون را تعیین کند.

کنترل دقیق گلوکز خون از اهمیت بالایی در طول درمان زخم پای دیابتی برخوردار است. همکاری نزدیک با یک پزشک پزشکی یا متخصص غدد درون ریز برای کنترل قند خون باعث بهبودی می شود و خطر عوارض را کاهش می دهد.

کلینیک درمان زخم اصفهان

گزینه های جراحی

اکثر زخم های آلوده پا بدون جراحی درمان می شوند. با این حال، اگر این روش درمانی ناموفق باشد، ممکن است جراحی مناسب باشد. نمونه هایی از مراقبت های جراحی برای از بین بردن فشار بر روی ناحیه آسیب دیده شامل تراشیدن یا برداشتن استخوان و یا اصلاح ناهنجاری های مختلف مانند انگشت چکشی ، یا "برآمدگی" استخوانی.

زمان بهبود به عوامل مختلفی از جمله اندازه و محل زخم، فشار وارد شده ناشی از راه رفتن یا ایستادن بر روی زخم، تورم، گردش خون، سطح گلوکز خون، مراقبت از زخم و مواردی که روی زخم اعمال می شود بستگی دارد. بهبودی ممکن است طی چند هفته اتفاق بیفتد یا به چندین ماه زمان نیاز داشته باشد.

جلوگیری

بهترین راه برای درمان زخم پای دیابتی در وهله اول جلوگیری از پیشرفت آن است. دستئرالعمل های پیشنهادی شامل مراجعه مداوم به یک متخصص است. پزشک متخصص غدد می تواند تشخیص دهد که آیا در معرض خطر ابتلا به زخم پا هستید یا خیر یا راهکارهایی برای پیشگیری از آن انجام می دهد.

اگر موارد زیر را داشته باشید در معرض خطر هستید:

نوروپاتی

گردش ضعیف

تغییر شکل پا (به عنوان مثال ، بانیون ، انگشت چکشی)

پوشیدن کفش نامناسب

قند خون کنترل نشده

سابقه زخم پا در گذشته

کاهش دادن عواملی که باعث بالا رفتن ریسک ابتلا به زخم پای دیابتب می شوند مانند سیگار کشیدن ، نوشیدن الکل ، کلسترول بالا و افزایش قند خون در پیشگیری و درمان زخم پای دیابتی مهم است. پوشیدن کفش و جوراب مناسب کمک زیادی به کاهش خطرات می کند. پزشک متخصص می تواند در انتخاب کفش مناسب راهنمایی کند.

یادگیری نحوه بررسی پاها بسیار مهم است تا بتوانید هرچه زودتر متوجه زخم بشوید. هر روز پاها را بازرسی کنید - به خصوص کف پا و بین انگشتان پا - از نظر بریدگی ، کبودی ، ترک ، تاول ، قرمزی ، زخم و هرگونه نشانه غیرطبیعی. هر مشکلی که کشف شود باید در اسرع وقت به پزشک متخصص غدد پا گزارش شود. مهم نیست که چقدر ساده به نظر می رسند.

رمز موفقیت در ترمیم زخم شامل:

کاهش قند خون

بریدگی مناسب زخم ها

درمان هرگونه عفونت

کاهش اصطکاک و فشار

بازگرداندن جریان خون کافی

می باشد.

https://nilsar.com/i-19899/%D9%86%DA%A9%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%D9%84%DB%8C%D8%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B7%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%A8%D9%87%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D8%B2%D8%AE%D9%85-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D8%A8%D8%AA%DB%8C